கடவுளுடன் கனவில் ஒரு உரையாடல்

சீதையின் சிறைவாசம்

என் வாழ்க்கையாயிற்றே!

நானும் ஒடிக்கொண்டிருக்கிறேன்

வாழ்க்கை பயணம் ஏனோ பந்த‌யமாகி போனது
நெரிசலில் சிக்கி நசுங்கிய நியாயத்துக்கு
உச் கொட்ட கூட நேரமில்லை எங்களுக்கு
தயக்கமின்றி தவிர்த்து விடுகிறோம் இரக்கங்களை
சகிப்பும் சலிப்பும் நிறைந்த எங்கள் வாழ்க்கையில்
ரசனையும் ஆரோக்கியமும் அந்நியமாகி போனது
தவறுகள் பழகி போனதால் தைரியம் வீணாகி போனது
வாழ்க்கை தேய்மானத்தில் வரண்டு நின்ற போதெல்லாம்
கானல் நீர் கொண்டு தாகம் தீர்த்தோம்
உறவுகள் மறந்த உணர்ச்சிகள் மரத்த
இந்த பந்தயத்தில் ஒடிக்கொண்டிருக்கும் ‍ ‍‍‍அல்லது
ஒட்டத்தை ஊக்குவிக்கும் எந்த மேதைக்கும்
தெளிவில்லை எதை நோக்கி இந்த ஒட்டம் என்பதில் மட்டும்
தோற்று விடுவோமோ என்ற பயத்தில் இல்லை
நின்றால் நசுங்கிவிடுவோமோ என்ற பயத்தில்
நானும் ஒடிக்கொண்டிருக்கிறேன்

                                            ஒட்டத்தின் நடுவில்
                                                       சத்யா

புரிதலும் புரிதல் நிமித்தமும்

எப்போதுமே புரியாதவருக்ளுக்கு
எப்பவுமே புரிந்து விடுகிற‌து
நான் சொல்லிவிட்ட சொல்லில்
நான் சொல்ல நினைக்காமல்
பிரதிபலிதுவிட்ட அர்த்தம் மட்டும்

When u feel the Pain of Others?

“The TREES never feel the PAIN of the LEAF which fell down in to River” Until the tree gets Fire on its Root

குற்றம் என்பது யாதெனில்

அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்பெதில்லையே!

I NEVER FEAR

When my lovable leaves me alone

I NEVER FEAR

When the world kills me by their blame

I NEVER FEAR

When all my effort becomes inactive

I NEVER EVER FEAR TO

Stand alone on the needle of trust throughout of my life

I NEVER, NEVER, NEVER FEAR

                                Sathya